Bazı insanlara can damarımız deriz ve bu insanlara bir şey olduğu zaman sanki can damarımız kesilmiş de kanımız hızlıca vücudumuzdan akıp gidiyor gibi hissederiz. Benim can damarım Annemdir. Her anlamda ruhsal ve bedensel olarak ondan güç alıyorum. O rahatsızlığında kendimi güçsüz gibi hissediyorum.Bir kaç haftadır hasta, benim sanki can damarım kesildi ve kanım çekiliyor. Halsizliği, zayıflamış oluşu, yüzünün solgun rengi ve bakışları o kadar canımı yakıyor ki... Bir şey yapamıyor olmak canımı çok yakıyor. İçin için ağlıyorum sanki nefesim kesiliyor. Ona bir şey olacak düşüncesi beni çok korkutuyor. Geceleri nefesini kontrol ediyorum içim titreyerek. Ah annecim yıllarca sen benim başımda bekledin, nefesimi kontrol ettin poyraz kanadı kırık yavrum yaşıyor mu diye, sıra bana mı geldi? "Git yat uyu yavrum" diyorsun ya nasıl uyurum sen öylece hasta yatarken, nasıl giderim ve huzurla koyarım başımı yastığıma, nasıl ıslanmaz gözyaşlarımla, nasıl nasıl yaparım bunu bilmez misin beni be annecim? Sana kızmıştım ya "ben hastayken gidip yatıp uyuyor musun diye gözlerin dolmuştu ya benim de yüreğim dolup taşıyor ağladığım da üzülme diye dışa vuramıyorum. Çok iyiyimdir bilirsin ağrım acım varken rol yapıp iyiyim demeyi gülmeyi. Ama sen bilirsin gözlerimden, senden gizleyemem ki hiç, gözlerinin derinliklerinde hüzün var acı çekiyorsun yavrum dersin de bir anda dolup taşmaya başlar ya gözlerimden yaşlar. Senden gizleyemem ki ben acımı sevincimi sen benim her şeyim en değerlimsin. Rabbim sana sağlık versin hep beraber huzurlu bir ömrümüz olsun. Rabbim hiç bir anayı evlatsız, hiç bir evladı da zamansız anasız bırakmasın.
***Kıymet***
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder