Herkes kendi çocuğuna sahip çıksın nasıl bir mantıktır anlamıyorum.
Çocukken biz sokağa çıkınca bütün mahalle bize sahip çıkardı.
Biz bütün mahallenin çocuğu olurduk.
Düştüğümüzde komşu teyzeler kaldırır, yaralarımızı sarardı, keza bizde onların çocuklarına az bakmadık.
Küçük bir çocuk görsek sokakta hemen evine gönderirdik,
arkasından bakardık eve girdimi
yoksa geri evden çıktı mı diye.
Şimdi ise kapı komşusuna
güvenemiyor insanlar.
Ne zaman böyle olduk biz?
Yahu biz 80-90'lar çocukları şimdi ki zamanın yetişkinleriyiz.
Bizler deliler gibi sokaklarda koşup oynarken şimdi ki çocukları bizim nesilden korumaya çalışıyoruz.
Aklım almıyor.
O doyasıya güvenle çocukluğunu
yaşayan bizler,
geçmişin çocukları ne zaman
bu kadar kötü, güvensiz yetişkinlere dönüştük.
Hata nerede?
Hata kimde?
Bu yazımı okuyan sen sokağında yalnız bir çocuk görünce sor;
Annen nerede?
Evin nerede?
Hadi evinin önünde oyna diye.
Lütfen çocuklarımıza sahip çıkalım.
Bu çocuklar sadece o anne,
babaya ait değil.
Bu çocuklar hepimizin çocuğu.
Onlarında geleceğini kaybetmek istemiyorsak şimdiden
toplum olarak sahip çıkmalıyız.
Ne yazık ki bugün sapığa dönüşenler geçmiş zamanda istismara uğrayan,
şiddet gören çocukların içinden çıkıyor.
O travmayı atlatamıyorlar.
Lütfen çocuklarımızın geleceğini kaybetmemek için toplumca bu günlerine sahip çıkalım.
Bedenlerini ve geleceklerini korumak bizim elimizde.
Lütfen çocuklarımızı geleceğimizi koruyalım.
Çocuk Susar Biz Susmayalım.
Çocukların çıkaramadıkları ses olalım. Onları Koruyup Kollayalım.
🥀Kıymet🥀
